22 mei Halverwege
Rustdag. Even laten bezinken. Dit is boven alle verwachtingen, dit is geweldig. Dit is ook een beetje doodeng. Het komt niet vaak voor, maar ik ben er stil van. Enorm onder de indruk zelfs. Even een persoonlijk berichtje van mij. Ik wil jullie namelijk meenemen in mijn beleving van dit evenement tot nu toe. Op de foto een geëmotioneerde, waanzinnig trotse moeder | organisator | initiatiefneemster | voorzitter | Judith.
Ik heb nét Cecile en de kanjers van Op de Bies uitgezwaaid vanaf de startboog als ik Jacqueline in mijn oortje hoor:”Juud, doa kome ze.” Ik kijk de Erik Dekkerpassage in en zie vele busjes en mensen in de weer. Tientallen rolstoelen, begeleiders en ‘onze ouderen’: De Dr. Calshof is gearriveerd! Prachtig, ontroerend zelfs. Op datzelfde moment komt er een enorme groep rolstoel- en rollatorgebonden deelnemers met hun begeleiding vanuit de Bachlaan het Raadhuisplein opgelopen/ gereden. Waarop ik in mijn microfoontje zeg:”En doa kunt de Dormig. Fantastisch wa?”
Dit is één van mijn vele geluksmomentjes van deze editie van de Avond4daagse Landgraaf 2019 tot nu toe. – Dit was ook hét moment dat ik even terug dacht aan hoe het idee ontstaan is: Die dag in september 2017 toen ik op het schoolplein mijn eigen kinderen uit school haalde… Die ene moeder bla bla bla.. “Joa Juud hey, huur op keal! Vier wete ut noe waal!” Fijn, fijn.. Maar toch goed dat ik dat idee tot een plan heb gebracht en dat plan tot uitvoering. Niet elk idee komt tot een plan, laat staan tot uitvoering… ‘Maar goed ook’ denken nu bepaalde iemanden. Oké, ik dwaal weer eens af, waar was ik? Juist ja.. En vervolgens zwaaien we al ‘onze’ ouderen en begeleiders uit, om ze na een tijdje weer met open armen en applaus binnen te halen op het Raadhuisplein. Onder het afstempelen van hun stempelkaart een praatje maken en dan die -bijna alle- blije gezichten . Wat ben ik een bevoorrecht mens… én trots dat ze is.
Vanaf september zijn we bezig met de voorbereidingen en nu is het dan zover! En het was al die vrije tijd en energie meer dan waard.
Inmiddels hebben zich 1667 deelnemers ingeschreven. Ouwmuk 1667! En nu dan?! Van de ene kant euforisch (Wij kunnen dit!) en van de andere kant lichte zorgen (Wij kunnen dit?). Tikkeltje naïef misschien? Dit is meer dan het dubbele van onze editie in 2018 -toen hadden we al een geweldig deelnemersaantal van 803 aan het einde van de vierde dag-. Maar goed, terug naar die 1667. Oké, dat zijn er veel meer dan we verwacht hadden. Sterker nog dat zijn er veel meer dan we begroot hebben!
En nóg verkopen we stempelkaarten aan de dagkassa. Hoe dan? We hebben toch helemaal niet genoeg materiaal? Al snel wordt het duidelijk dat het de deelnemers niet om materiaal gaat, maar om het georganiseerd wandelen, het meedoen.
Oké, is de veiligheid gewaarborgd als we erover heen gaan? Ik ben dan ook nog zo’n Hainy die zich über-verantwoordelijk voelt. Ja das lachen, als je onverwacht 667 meer mensen op je plein treft dan verwacht. Oké en door: Meer EHBO, meer hekbewakers, meer verkeersregelaars, meer verdeeld vertrekken. Ja en dan materialen.. Meer deelnemers betekent: meer keycords, meer mapjes -How stop, nee de mapjes zijn op. Oké, geen mapjes-, meer tasjes, meer stempelkaarten -nope geen stempelkaarten meer. Ehhh dit waren er 1500 en dan? “Bel Dorine effe van MynStyl; nóg eens 200 stempelkaarten”- meer flesjes water, meer fruit.. Ehhh Water?! Fruit.. En ja hoor, een deel van de deelnemers heeft niets gehad bij Op de Bies. Gelukkig was dankzij Plus Arts dinsdag dat probleempje helemaal opgelost. Medailles.. Ja dat is natuurlijk een ander dingetje. Die worden niet binnen 3 dagen even ‘gecustomized’ geleverd in zulke hoeveelheden. Ik sta ervan versteld dat onze contactpersoon van Rabobank -die o.a. onze onze medailles sponsoren- zijn telefoon nog opneemt als hij mijn nummer in de display ziet staan. Joël, ik ben je dankbaar. Serieus, Rabobank, Plus Arts en Dorine van MynStyl Grafisch ontwerp hebben deze dagen niks verdiend, omdat ik continu de lijn bezet houd en ze dingetjes moeten regelen voor die van de Avond4daagse! Redders in nood, ze bestaan écht! En 1667 is het nieuwe 1000…
De reacties van jullie als deelnemers zijn geweldig. Wat zijn jullie een prachtig publiek, wat een energie. Maar ook het enthousiasme, het werk dat wordt verzet en de flexibiliteit van onze pool van vaste vrijwilligers is super. Dan heb ik nog niets gezegd over alle andere partners die zich de benen onder hun lijf lopen om ons evenement zo soepeltjes mogelijk te laten verlopen. Kosten noch moeite worden gespaard. Én die werkgroep, wat was ik zonder die mensen? “Niks Juud, geen Avond4daagse Landgraaf in ieder geval!” Marco, Jacqueline, Rachel en Ruben, jullie hebben het gehoord!
Bij een deelnemersaantal van 1667 horen ook 1667 meningen, wensen en verwachtingen en daar heeft iedereen recht op. We krijgen echt superveel reacties en feedback. Hier staan we zeker voor open. Sommige punten kunnen we direct iets mee of bij een volgende editie iets. Bijvoorbeeld meer fruit en water, afvalemmers, of vuilniszakken op de route om zwerfafval te voorkomen, de eerste stempelposten anders inrichten, of eens nadenken over routes in bepaalde richtingen. Streven is om het voor iedereen zo leuk mogelijk te maken en dat is soms in de natuur en soms over de grijze stoeptegels. De route van gisteren was niet de allergroenste, máár hoe fantastisch is het dat gisteren onze minder validen óók een groter rondje mee konden doen? Geweldig, toch? Donderdag en vrijdag weer meer groen.
Halverwege, maar nog lang niet klaar. Ik voel vrijdag weer zo’n Cheque-momentje aankomen, maar dan met het uiteindelijke en definitieve deelnemersaantal 2019… “Hey Dorine, met Judith zou jij voor mij iets willen doen? …Vóór vrijdag ja!”
